Thursday, October 14, 2010

yadayada~


"bangga menjadi lalang"

Last time i was stress out sbb tekanan drpd alam skeliling, bukan tekanan atmosfera tp tekanan drpd penghuni2 bumi allah nh. Mula2 tu mak ngan abah aku slalu bising, mmbe2 sume da kje, aku nh blaja x abih2 lg, abah aku ckp, "mngaji cerdik drpd org lain, tp org semua dh keja dh,hang x abih2 lagi". Lpas tu mula msk bab lain, "depa tu x lama lg da nk kawen la tu". Hish nh yg wa berbulu nh. X abeh2 psl kawen, kalo aku dh 32 rsnya logik gak soal kawen nh dibangkitkn, abah aku dlu pn umo 25 bru dia kawen, awat lak aku kna kawen awal kn. Sbb slalu didesak cmtu,kdg2 aku rs cm da tua sgt lak, pdahal hakikatnya aku muda remaja lg(haha).

Tapi 2 ari lpas, keajaiban berlaku ms aku ngah baca paper. Ko knal x dr syed muzafar syah?ala yg mkn sate kt angkasa lpas tu. Kn dia baru kawen, aku bce kt bwh gmbar tu, umo die 38, bini die 30. Haa, tgk die nk dkt 40 bru kawen, xde hal pn kn. Lpas tuh aku teringat blk cita2 aku dlu yg nk idup ala2 mat salleh, kawen lmbt, dh lengkap umah, kete sume bru nk settle down kn, hasil die umo 50 anak bru nk blaja bjalan(haha). Sbenarnye de sorg seafarer nh yg aku knal kt sini, umo die lam 40-an la. Die da x blayar dh skang, so die slalu cite yg die ske enjoy dlu. Duit x pnah nk smpan, turun port je mcm2 die wat, tup2 umo dh nk dkt 40 dh, smpanan dh la xde, then bru kawen, anak sulung die skang bru 6 taun. Die lak bwk kete kancil buruk je. Sian gak aku tgk die, kdg2 ms die ngah cite tu die akan pause kjp, n mcm tgh bpikir, dr riak muke die aku rs mcm die nyesal ngan idup die, byk ms muda die, die dh sia2kn. Tapi ko prasan x pe silap die kt sini?konsep die nk idup ala barat tu dh ada, tp silap die, die x berigt ms muda2 dlu, kalo dia smpan gji yg bpuluh2 riban tu dlu, aku rs walopn bru kawen skang die x kn nyesal kut. Bkn pe sbb skang nh byk bnde die kne pikir, ms dpn anak2, spe nk bg mkn kalo die jln dlu kn?so dh tua2 pn kne kje gak. Skang nh maybe x tua lg la 40 lbih tp kalo yg askar tu dh pencen dh pn skang kn.


Berbalik pada cite abah ngan mak aku td, dorg slalu bising psl aku lmbt abih blaja kn, so 1 day nh aku bjaya mncari jawapan kpd mak ngan abah aku, the thing is, aku nh kire ok lg kn sbb masih mahu blaja walopon dlm keadaan cmnh, compare ngan org lain, ade ke org kampung yg nk blaja amek diploma time umo 23 nh?kalo x kje kg or kje kuli,rmai yg memilih jln itam,er maksud aku jd penagih. Bknnya abah aku tatau kn, bdk2 yg kje ngan dia tuh, sume muda2 lg, kuat isap dadah lak tuh. "mak patut bersyukur tau cek x isap dadah" terdiam skjp mak aku ble aku ckp cmtu. Standard manusia la kn, x pnah puas dgn apa yg diri sndri ada, slalu nk tgk apa yg ada kt org lain.


1 lg cth, ms aku beruniform putih dlu, aku tgk uniform khaki brown nh, "waa smart la uniform depa, mcm US navy". Gaji pn byk kn da kje swasta. Ble aku sarung khaki brown lak, WTF? The white uniform very smart! Buruk nk mampos khaki brown nh. Then dak2 kt sini pn slalu omong btapa bestnye keje ngan kerajaan, dpt pencen, xyah blayar lme2. Aku rasa bangang tbe2, sbenarnye aku rs aku nh lalang la, mne angin tiup situ la aku tunduk. Diri sndri pn tatau apa yg aku btol2 nk lam idup nh. So i guess sume nh sbenarnye natural. Nothing weird about wanting everything money can buy in this world. Bnde yg xde lam tgn mmg la sbuk terkejar2, in the end what really matter is, ati snang.

Sibuk kejar duit, umah besar, nk jd terkenal, kete besar, nnt da dpt sume tu ko rs cukup ke? X kn cukup punye kalo x watpe la jutawan sume sebuk nk keje lg, apa yg dorg ada skang nh pn x smpat nk belanjakn lg,tp duk sebuk terkejar kumpul harta lg kn, pe gne byk duit kalo duk brabuk lam bank je kn(haha) aku rs la kn, sbb tu la agama maen peranan penting, ko boleh ada mcm2 lam dunia nh, shit! u can even own the world, tp does that makes ur heart at ease? Sbb tu la islam ajar bersedrhana, xde bnde lam dunia nh yg kte leh kejar yg btol2 bleh puaskn ati manusia nh. Cuba dekatkn diri ngan agama, pikir psl mati, azab kubur, aku rs kete besar ngan umah besar dh x mmbawa mksud apa2 dh. Sbb pe? Sbb dunia nh hanya smentara. Cheers!

No comments:

Post a Comment